.
ریوَک از تبار باران های جامانده برای کویر می نویسد: قاصدک ها کر شده اند و دیگر هیچ بلبلی روی شاخسار من نمی خواند. بعد ها ریوک تنها چشمهایش را می بست تا شاید بتواند طراوت باران را در ذهن خود مزه کند...حالا سالها از آن روزگار گذشته است. چیزی با ریوک نیست. نه رؤیایی، نه پیام آوری، و نه کویری.
تیر ۰۸، ۱۳۹۰
تیر ۰۶، ۱۳۹۰
خرداد ۳۱، ۱۳۹۰
خرداد ۲۶، ۱۳۹۰
خرداد ۲۲، ۱۳۹۰
خرداد ۲۰، ۱۳۹۰
خرداد ۱۹، ۱۳۹۰
خرداد ۱۷، ۱۳۹۰
خرداد ۱۶، ۱۳۹۰
"...وفای عهد من از خاطرت به در نرود"
گونه هایم گود و مژه هایم بور شده اند.
"بس که سودای سر ِ زلف ِ تو پختم به خیال..."
"بس که سودای سر ِ زلف ِ تو پختم به خیال..."
خرداد ۱۲، ۱۳۹۰
عکسهای سیاه و سفید
ای قاب که تیغ می زنی رضی را به رنگ......سر، اما ز شوق او کجا برم از ننگ؟
سیاه گشت جامه ی علیا ز طوفان ِ غم......یا رب، بگردان قضا ز دل های تنگ
عُلیای رَضی
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)