۱. خودت را جای مردم یک کشور بگذار و فکر کن که اگر رئیس جمهور بودی و در دور اول ریاست جمهوری ات به وعده هایی که داده بودی عمل نمیکردی، برای دور دوم چه میکردی؟
۲. سیر تکامل بشر از نگاه شروع شد چون حرف نمی توانست بزند. اما به این معنی نبود که حرفی برای گفتن نباشد. همه با نگاه با هم حرف میزدند و بعضا حرکات دست و یا بدن. بعدا کم کم زبان اختراع شد. ملت روی سنگ می نوشتند. بعد از آن هم حرف زدن رونق گرفت. بعد ها شد ایمیل. بشر از حرف زدن عقبگرد کرد اما هنوز هم حرف های مهم رو در رو گفته میشوند. هنوز هم حتی یک رئیس جمهور می تواند برای یک نخست وزیر نامه بنویسد ولی کار که بالا میگیرد، استالین و چرچیل و روزولت هم که باشند، همدیگر را رو در رو میبینند. نگاه اگر نبود، بشر زنده نمی ماند.
۳. آدم است دیگر. خسته میشود. همه جا منعطف بوده و پرحوصله، حالا جایی هم از کوره در میرود. همه را کنار هم بگذار از سالهای دور تا به حال. تصویری جامع بگیر از این رؤیا و دوباره برگرد..
.
.
اما این بار اگر برمیگردی جور دیگری برگرد؛ دست شکسته را همیشه با چسب زخم مرهم نمی کنند.
«می جوش میزند به دل خم بیا ببین
یادی اگر ز خون دل سیاووش میکنی»
ابتهاج