دختری که توی کالسکه ست، نگاه عمیقی به من و سیگاری که توی دست منه می کنه. و من بدون اینکه فکر کنم یه روزی سیگار، منو از پا در میاره به دختر نگاه می کنم و به اینکه چقدر ممکنه این نگاه توی ذهن اون دختر جا باز کنه.
دوست داشتم الان بام تهران بودم و این سیگار رو روی همون دیوار سیمانی همیشگی خاموش می کردم. فرداش یه بلیط می گرفتم، می رفتم مشهد، می گفتم: "خسته م رئیس...!خیلی خسته م...!". بعد می رفتم توی اون شبستان کناری. و کنار پیرمردهایی که اونجا پاتوقشونه، دو رکعت نماز مرگ می خوندم، بعد از سلام هم برای همیشه خداحافظی می کردم.
سوگند به پدر...
و ساعت شش بعد از ظهر،
که پیاده روها، تو را با گریه به خانه می رسانند.
//
زمان شاه، همین الان ها دیگه پاییز می شد. حالا انگار تابستون ها هم مثل ریاست جمهوری ِ پوتین شدند؛ ماه های پاییزی میاند ولی هنوز تابستونند.
دوست داشتم الان بام تهران بودم و این سیگار رو روی همون دیوار سیمانی همیشگی خاموش می کردم. فرداش یه بلیط می گرفتم، می رفتم مشهد، می گفتم: "خسته م رئیس...!خیلی خسته م...!". بعد می رفتم توی اون شبستان کناری. و کنار پیرمردهایی که اونجا پاتوقشونه، دو رکعت نماز مرگ می خوندم، بعد از سلام هم برای همیشه خداحافظی می کردم.
سوگند به پدر...
و ساعت شش بعد از ظهر،
که پیاده روها، تو را با گریه به خانه می رسانند.
//
زمان شاه، همین الان ها دیگه پاییز می شد. حالا انگار تابستون ها هم مثل ریاست جمهوری ِ پوتین شدند؛ ماه های پاییزی میاند ولی هنوز تابستونند.