حالا، حتی مادر هم می داند که وقتی صبحها را با شنیدن سمفونی های سنگین شروع می کنم، یقینا شب قبل اش خواب دیده ام. خواب هایی از جنس فانتزی های غمگین و در عین حال دست نیافتنی که مثلا علیا در خانه ای بسیار بزرگ، آوازهای شرقی می خواند. و دلتنگ نشود کسی که تمام رویایش این بوده که زنی زیبا در خانه ای بزرگ برایش آوازهای شرقی بخواند. این وسط ها، آقام هم بود. با سبیلهای تراشیده که دیگر پنج ماه می شود که با هم حرف نزدیم. پسرم، اسماعیل، هم بود که در باغ بازی می کرد و می خندید.
همین است لعنتی. باید برایش می نوشتم که من پیامبر بودم. و قرار بود یک روز با هواپیما بروم پیش قوم خودم. یا قوم ام با هواپیما بیاید اینجا. لازم هم نبود کتابی داشته باشم، همه ی پیامبرها لزوما کتاب ندارند. بعضی هایشان حتی خواندن هم بلد نیستند. بعضی پیامبرها فقط یک ذهن دارند و دو چشم. حتی ممکن است مو و ریش هم نداشته باشند. من پیامبر تو بودم لعنتی و قرار بود آخرین نجات دهنده ای باشم که در جوی خفته بود. حالا شده ام فحش-خور اقوام دیگر و آن رسالت گذشته ام را هم از دست داده ام.
تنها اگر می فهمیدی این چشمها را...
این از هانس زیمر.
همین است لعنتی. باید برایش می نوشتم که من پیامبر بودم. و قرار بود یک روز با هواپیما بروم پیش قوم خودم. یا قوم ام با هواپیما بیاید اینجا. لازم هم نبود کتابی داشته باشم، همه ی پیامبرها لزوما کتاب ندارند. بعضی هایشان حتی خواندن هم بلد نیستند. بعضی پیامبرها فقط یک ذهن دارند و دو چشم. حتی ممکن است مو و ریش هم نداشته باشند. من پیامبر تو بودم لعنتی و قرار بود آخرین نجات دهنده ای باشم که در جوی خفته بود. حالا شده ام فحش-خور اقوام دیگر و آن رسالت گذشته ام را هم از دست داده ام.
تنها اگر می فهمیدی این چشمها را...
این از هانس زیمر.