دی ۲۴، ۱۳۹۶

دیکتاتور را به خاطر بسپار

عرفان رو رسوندم کلاب. خودم اومدم یه کافی شاپ توی دان تان نشستم که کارهام رو انجام بدم تا وقتی عرفان کارش تموم شه و ببرمش خونه دوباره. کمی از نیمه شب گذشته. دارم به آدمهای بیرون نگاه میکنم و با خودم فکر میکنم بشر چقدر راه اومده از غار تا اینجایی که الان هستیم.

مثلا شما مفهوم کفش های ییزی برای پسرها یا دامن کوتاه برای دخترها رو با مفاهیم خوشی های بشر ۱۰۰ سال پیش هم نمیتونی مقایسه کنی، چه برسه به زمان غارنشینی! همین مقایسه رو اگر بسط بدی به پیچیدگی های جفت یابی بشر حال حاضر ،که از قیافه و تیپ تا پیچیدگی های شخصیتی مؤثرند، به نظر بحث جالبی میاد. قابل تأمل هست اگر بتونی کمی از روزمرگی فاصله بگیری و همین روند رو درباره ی حیوون هایی که روی زمین زندگی کردند با بشر مقایسه کنی.

حتی چیزهایی مثل احتیاج به ساختن ابزارهای انتزاعی یا غیر انتزاعی برای بقای بشر خیلی جالبه. اینکه برای پیشرفت و هماهنگی احتیاج به ابزار انتزاعی مثل مرزبندی های سیاسی و حکومت داشته باشیم و نوع این جکومت ها در قرون مختلف تکامل پیدا کنند از غار تا اینجایی که الان من نشستم، تا اونجایی که یکی توی اوین تو انفرادی نشسته و اعتصاب غذا کرده، نشون دهنده ی یه اسپکتروم وسیع در نوع دیدگاه بشره.

حتی نوع سرکوب هم جالب هست. توی پک گرگها، گرگ آلفا همه رو سرکوب میکنه و قدرت رو به دست میگیره و بقیه اون رو به خاطر قدرت اش به عنوان آلفا میپذیرند. این توی انسان ها در گذشته دیده میشده ولی الان دیگه نه. حتی در مستبدترین حکومت حال حاضر دنیا که کره ی شمالی هست، انسانهایی هستند که حاضرند تمام زندگی خودشون و اطرافیانشون(پ.ن) رو ریسک کنند و با احتمال موفقیت بسیار کم، حاضر به بیرون زدن از مرزهای استبداد سیاسی باشند. این به نظرم خیلی ارزشمند و در عین حال جالبه. من بعید میدونم بشر به طور کلی و جمعی از این نقطه به عقب برگشت کنه.

ایران از قبل از محمدعلی شاه قاجار ،که سال ۱۲۸۵ شمسی در قدرت بوده، به دنبال آزادی و مشروطیت بوده و هنوز هم هست. هیچ کس در تلاش اول به موفقیت نمیرسه و ضمانتی برای موفقیت در تلاشهای بعدی هم وجود نداره. اما به قطع، موفقیت از آن کسی هست که تلاش میکنه و مهم اینه که بشه راجع به این مسأله قبل از هر حرکت سیاسی به توافق رسید.


پ.ن: مجازات فرار از کره شمالی اینه که خانواده ی شما تا سه نسل بعد به زندان می افتند.